Happy Hour?

“Mijn dochter heeft vorige weken negen scholen bezocht om de juiste keuze te maken waar ze volgend jaar naar toe gaat, ze heeft gekozen voor het Amsterdams Lyceum.” “Negen scholen?” “Ja, we hebben open dagen bezocht en ze heeft proeflessen gevolgd. Ze wil namelijk zeker weten wat voor vlees ze in de kuip heeft!” En terwijl Bert W. dit verhaal over z’n dochter verteld komt Robin, de barman van ’t Loosje, verse biertjes brengen: “Vlees in de kuip? Het was niet veel soeps afgelopen zondag hè?” En zo begint een avond vol kwinkslagen, waarin ons aller Mido het volgende onderwerp van gesprek is: “Hij is een halfjaar geschorst, hij had de trainer ezel genoemd.” “Nou, dat valt toch best mee? Die bondscoach mag blij zijn dat hij ‘m niet voor varken, of Berberse neukgeit heeft uitgescholden!” “Ja, of dat Mido een spotprent over hem had gemaakt.” “Precies, trouwens, nu we het er toch over hebben. Ik denk dat het slim is dat Ajax wel zorgt dat Boukhari echt verkocht wordt voor de zomer.” “Hoezo?” “Nou, dan krijgen we er weer een Deen bij, en dat ligt nogal gevoelig!” “We krijgen er niet alleen een Deen bij, maar het valt me op dat er steeds oudere spelers gekocht worden. Er zijn al zaakwaarnemers gesignaleerd bij de Flesseman en het Bernardus! “Sterker nog, Ton van Dalen liep afgelopen weekend met een schrijfblokje op Westgaarde!” “Als Jaap Stam komt wordt er speciaal voor hem een stoeltjeslift geïnstalleerd, de wedstrijden zullen volgende seizoen dus iets later beginnen.”

En zo is de laatste aankoop bij voorbaat al weer afgekeurd: “Sjonge, sjonge, hij heeft de verhuisdozen nog geeneens ingepakt en er is al weer commentaar.” “Ja, zo gaat dat. Trouwens Jaap Stam gebruikt geen verhuisdozen, hij doet het met pallets en zeecontainers.” Intussen zitten we al aan de Irish Coffee in de Fontein, waarna we op weg gaan naar de ArenA. Daar aangekomen valt ons iets op: “Het is vandaag wel heel erg rustig, ik eis sowieso een handmatige hertelling van het aantal toeschouwers.” Het is dermate rustig, dat we zonder wachttijd door de poort kunnen en tijdens een uitgebreide fouilleerbeurt, op verzoek, onze hamstrings even extra laten masseren. Als vanzelf vliegen  we de trap op en zweven we met de roltrap naar de tweede ring. Als we eenmaal op onze plaats zitten, zijn de lege plekken in het stadion legio. Vooral de lege plek op het sfeervak is opvallend: “Vak 410 komt vandaag wat later, er is happy hour in het supportershome.”

Over de wedstrijd valt eigenlijk weinig te melden, hoewel Peter er een eigen mening over heeft: “Het is net het dierenrijk, als er angst is dan durft de tegenstander ineens alles. Moet je nou zien, Willem II is nu twee keer in de aanval en er staat helemaal niemand van Ajax in de spits. Zelfs Huntelaar staat in het eigen strafschopgebied. We spelen toch thuis?”

Gelukkig scoort Ajax in de tweede helft, waarna de F-Side begint te zingen dat ‘we kampioen worden’, hetgeen op ons vak voor hevige beroering zorgt: “Dat is onze tekst! Dat zongen wij maanden geleden al!”

Na afloop weten we niet precies of we nou blij moeten zijn of niet, het wordt uiteindelijk het laatste. De reden is een jochie van een jaar of 10 die we het volgende tegen zijn vader horen zeggen: “Nou pa, dat Willem II was wel héél erg slecht.”