Dag vogels, dag bloemen, dag Pipo.
“Als Chivu in Milaan
niet was uitgegleden, dan hadden wij gisteren de Champions League gewonnen!” Die
conclusie is onze algemene gedachte op vak 422 als we er eens lekker voor gaan
zitten. De stemming is uitstekend en met een lekker koud biertje in de hand zijn
we klaar voor het nakende doelpuntenfestijn: “Als Heerenveen nou maar snel op de
traditionele 0-1 komt, dan hebben we daarna alle tijd om er een stuk of 7 in te
schieten.” Binnen een minuut zijn we getuige van een record: “Zlatan staat na 26
seconden al buitenspel, hij is scherp vandaag!” “Kunnen we dan nu een
weddenschap afsluiten in welke minuut hij z’n eerste elleboogstoot gaat
uitdelen?” Maar helaas blijkt onze hoop op veel doelpunten een ijdele te zijn,
AJAX speelt lamlendig en ongeïnspireerd. De enige twee spelers die er wel zin in
hebben zijn Lobont en Pasanen, de anderen zijn al begonnen aan de zomervakantie.
Ook op de bank is het al vakantie, want Pienaar vraagt wel drie keer om een
wissel, maar er loopt niemand warm: “Nee, je hoeft ook niet warm te lopen
vandaag. Als je zit is het al warm genoeg.” “Maar waarom haalt Koeman Pienaar er
niet uit?” “Die reageert alleen maar als je heel hard Pappa roept.” Vlak voor
rust gebeurt het dan toch, 1-0: “Dat was de eerste aanval waar Zlatan niet bij
betrokken was.” In de rust snappen we er helemaal niets van: “Koeman had de
spelers verteld dat ze moesten genieten vandaag, nou als dit de definitie van
genieten is dan ga ik liever naar een tuincentrum.” Als we onze plaatsen weer
innemen zien we sproeiers op het veld: “Dat is mooi stukje watermanagement, het
probleem is wel dat de bal veel sneller gaat, dat trekt Zlatan nooit.” “Gelukkig
staat Pipo al op het veld, dan hoeven we tenminste niet om een wissel te
zeuren.” Maar die wissel komt er toch, Zlatan mag er uit en het loopt direct
beter. Al snel staat het 2-0: “Dan ben je echt een topspits, op het moment dat
je er uit gaat wordt er eindelijk gescoord.” Bij de 3-0 worden we toch nog een
beetje blij en we zijn allemaal ontroerd bij de wissel van Witschge. Van de
leider van de patatgeneratie is hij in onze ogen toch opgeklommen tot de
personificatie van Amsterdams gogme. Jammer dat we hem volgend seizoen niet meer
zien: “Dag vogels, dag bloemen, dag Pipo!”