Dag vogels, dag bloemen, dag Pipo.

“Als Chivu in Milaan niet was uitgegleden, dan hadden wij gisteren de Champions League gewonnen!” Die conclusie is onze algemene gedachte op vak 422 als we er eens lekker voor gaan zitten. De stemming is uitstekend en met een lekker koud biertje in de hand zijn we klaar voor het nakende doelpuntenfestijn: “Als Heerenveen nou maar snel op de traditionele 0-1 komt, dan hebben we daarna alle tijd om er een stuk of 7 in te schieten.” Binnen een minuut zijn we getuige van een record: “Zlatan staat na 26 seconden al buitenspel, hij is scherp vandaag!” “Kunnen we dan nu een weddenschap afsluiten in welke minuut hij z’n eerste elleboogstoot gaat uitdelen?” Maar helaas blijkt onze hoop op veel doelpunten een ijdele te zijn, AJAX speelt lamlendig en ongeïnspireerd. De enige twee spelers die er wel zin in hebben zijn Lobont en Pasanen, de anderen zijn al begonnen aan de zomervakantie. Ook op de bank is het al vakantie, want Pienaar vraagt wel drie keer om een wissel, maar er loopt niemand warm: “Nee, je hoeft ook niet warm te lopen vandaag. Als je zit is het al warm genoeg.” “Maar waarom haalt Koeman Pienaar er niet uit?” “Die reageert alleen maar als je heel hard Pappa roept.” Vlak voor rust gebeurt het dan toch, 1-0: “Dat was de eerste aanval waar Zlatan niet bij betrokken was.” In de rust snappen we er helemaal niets van: “Koeman had de spelers verteld dat ze moesten genieten vandaag, nou als dit de definitie van genieten is dan ga ik liever naar een tuincentrum.” Als we onze plaatsen weer innemen zien we sproeiers op het veld: “Dat is mooi stukje watermanagement, het probleem is wel dat de bal veel sneller gaat, dat trekt Zlatan nooit.” “Gelukkig staat Pipo al op het veld, dan hoeven we tenminste niet om een wissel te zeuren.” Maar die wissel komt er toch, Zlatan mag er uit en het loopt direct beter. Al snel staat het 2-0: “Dan ben je echt een topspits, op het moment dat je er uit gaat wordt er eindelijk gescoord.” Bij de 3-0 worden we toch nog een beetje blij en we zijn allemaal ontroerd bij de wissel van Witschge. Van de leider van de patatgeneratie is hij in onze ogen toch opgeklommen tot de personificatie van Amsterdams gogme. Jammer dat we hem volgend seizoen niet meer zien: “Dag vogels, dag bloemen, dag Pipo!”